Wycieczki ze Stambułu #1: Kapadocja / Trips from Istanbul #1: Cappadocia

Merhaba! 

Jako że pracuję nad większym projektem, zdecydowałam, że przedstawię Wam coś lekkiego i miłego dla oka. Wybrałam więc Kapadocję – historyczny region w sercu Anatolii. To obowiązkowy punkt programu dla każdego, kto jest w Turcji i ma chwilę na podróże.

Od zarania dziejów Kapadocja była schronieniem dla chrześcijan i to właśnie tam rozwinęło się życie zakonne. Nie tylko zakonnicy ukrywali się w jaskiniach Kapadocji – były tam także mieszkania ludzi świeckich, o czym świadczy podziemna wioska Derinkuyu.

Kapadocja to przede wszystkim skały. Ich charakterystyczny kształt grzybów jest przedmiotem wielu żartów i nie muszę wyjaśniać dlaczego ;) Mimo wszystko, pobyt w tej krainie daje uczucie spokoju i wyciszenia (pomimo bardzo niskich temperatur). Warto nadmienić, że Kapadocja jest regionem, gdzie produkuje się znane tureckie wina. Możecie odwiedzić jedną z lokalnych winiarni i posmakować pysznego czerwonego wina.

Dla mnie najpiękniejsze były jednak Muzeum Göreme i Fabryka Ceramiki Çavuşin. Tylko spójrzcie na te małe dzieła sztuki! Są niesamowite :)

*

Merhaba!

As I am working on a serious article, I decided to provide you with something light and eye-pleasing. I chose to show you Cappadocia – a historical region in Anatolia, which is an absolute must if you are in Turkey and have time for travelling.

From the very beginning, Cappadocia was a shelter for Christians and it was there that the monastery life evolved. Not only monks were hiding in caves of Cappadocia; laymen also  lived there, for example in the village of Derinkuyu.

Cappadocia is mainly about the rocks, though. Their characteristic mushroom-like shapes are the subject of many jokes and I don’t need to explain why ;) However, being there gives you a unique feeling of peace and calm (despite harsh temperatures). It is also worth remembering that Cappadocia is the region where famous Turkish wine is produced. You can go to any winery there and taste its delicious red wine.

For me, the best were the Göreme Open Air Museum and the Çavuşin Ceramic Factory. Just look at those little masterpieces! They are stunning :)

Foto: Huzun

Korekta: Agata Ostrowska

Turkish delightful chocolate / Mmm.. turecka czekolada :)

Goreme Open Air Museum

Goreme Open Air Museum

Goreme Open Air Museum

Pigeon Valley

Spacer aleją Istiklal / A walk through Istiklal Street

Merhaba :)

Dziś postanowiłam zabrać Was na spacer po ulicy Istiklal, która jest chyba najbardziej rozpoznawalną aleją w Stambule. Jest znana nie tylko z niezliczonych kawiarni, restauracji, sklepów i klubów, ale także – a może przede wszystkim – ponieważ zaczyna się przy Placu Takism – symbolu tego miasta i ośrodku niedawnych protestów.

Ulica Istiklal jest położona w nowoczesnej dzielnicy Beyoğlu po europejskiej stronie miasta. Łączy ona Plac Taksim z kwartałem Karaköy, do którego dojeżdżamy zabytkową linią metra – drugą najstarszą w Europie. Sama nazwa Istiklal pochodzi od arabskiego słowa اِستقلال  (Istiqlāl), oznaczającego “niepodległość”, “wyzwolenie”. Nazwa ta jest jednak stosunkowo nowa – przez wieki aleja ta nazywała się Cadde-i Kebir – „Wielka Aleja”, a w XIX wieku jej nazwę zmieniono na Grande Rue de Péra. Idąc ulicą, możemy z łatwością dostrzec ślady z epoki europeizacji tej dzielnicy. Wystarczy wspomnieć, że na odcinku 1,5 km znajduje się tylko jeden meczet i kilka kościołów chrześcijańskich.

Zgodnie z moim nieocenionym przewodnikiem, zaczęłyśmy podróż od placu przy Tunelu, który jest punktem wysiadkowym z dzielnicy Karaköy. Również Wam chciałabym przybliżyć Istiklal od tej strony. Chodźmy! :)

1. Pierwszym przystankiem jest Sala Wirujących Derwiszy z Galaty – dla zainteresowanych zjawiskiem sufizmu i derwiszy lub dla fanów sztuki islamskiej. Ja należę raczej do tych drugich, więc w muzeum się nie zawiodłam. Mówiąc bardzo ogólnie, derwisze są jedną ze szkół w obrębie islamu sufickiego (uważanego przez sunnitów za herezję), której założycielem był Jalal ad-Din Rumi, znany jako Rumi lub też Mevlana (Mawlana). Stworzył on zakon zwany mewlewitami. To właśnie oni są Wirującymi Derwiszami.

W muzeum znajduje się unikatowa kolekcja instrumentów muzycznych, obiektów z życia codziennego i tych używanych do obrzędów religijnych. Sama hala jest ociekającym złotem pomieszczeniem, gdzie możemy podziwiać tradycyjny taniec derwiszy – sema. Cena tego pokazu mówi sama za siebie – to około 50 lir (~18 euro).

Dla mnie najbardziej zapierającymi dech w piersiach zabytkami były przykłady kaligrafii, którą uwielbiam. Wystarczy wspomnieć tu ręcznie spisane egzemplarze Koranu, Osmańskie tugry czy też koraniczne cytaty... wykaligrafowane na liściu.

2. Następnym przystankiem jest kościół Santa Maria Draperis – mały, ale niesamowicie piękny kościółek, zbudowany w XVI wieku i ufundowany przez Genuenkę Clarę Bartoli Draperis. Niestety, w środku obowiązuje zakaz fotografowania. Wydaje mi się, że unikatowość tego kościoła leży w jego ukryciu – można go łatwo ominąć podczas spaceru. Po prostu bądźcie uważni i znajdźcie bramę, która prowadzi do stromych schodów i budynku z przepiękną mozaiką Matki Boskiej. Kościół jest jednocześnie przytulny i tajemniczy. W niedzielę można pójść do niego na mszę po hiszpańsku, włosku, a nawet po koreańsku.

3. Po kościele Santa Maria Draperis czas na... kolejny kościół. Tym razem jest to największa katolicka świątynia w Stambule – kościół pw. Świętego Antoniego Padewskiego. Kościół jest wart zobaczenia ze względu na swoją piękną ceglaną elewację i neogotycką architekturę. Przy wejściu do kościoła znajduje się pomnik papieża Jana XXIII, nazwanego „Przyjacielem narodu tureckiego”. Zanim został papieżem, był on bowiem ambasadorem Watykanu w Turcji. Spędził wiele lat w Stambule, a za miłość do miasta i ludzi ufundowano mu ten właśnie pomnik.

4. Po tej uduchowionej wycieczce docieramy do Placu Galatasaray w sercu Istiklal. Ten popularny punkt spotkań jest ulokowany między muzeum Klubu Sportowego Galatasaray a niesamowitą bramą liceum o tej samej nazwie. Z tego miejsca możemy z łatwością dotrzeć do ulicy Nevizade – jednej z najbardziej popularnych alei, pełnej kawiarni, barów i restauracji. By wejść w ulicę Nevizade musimy przekroczyć bramę Bazaru Rybnego (Balık Pazarı). Kilka kroków od niego znajduje się inne słynne miejsce – Pasaż Kwiatowy (Çiçek Pasajı) – wspaniały punkt na wieczorny posiłek w towarzystwie tradycyjnego tureckiego trunku – rakı. Trudno oddać słowami atmosferę tego miejsca – trzeba tam po prostu być!

5. Kiedy nakarmimy już naszą duszę i ciało, idziemy dalej – do Centrum Handlowego Demirören. Na początku myślałam, że to tylko kolejny kompleks sklepów, ale po przeczytaniu o jego historii i prawdopodobnej przyszłości zdałam sobie sprawę, że jest to coś wartego uwagi. Demirören stoi na fundamentach XX-wiecznych apartamentowców i późniejszego kina Saray. Zakupiony przez spółkę Demirören Group, został odnowiony i na nowo otwarty w 2011 roku jako pasaż handlowy. Gmach ten wygląda niezwykle okazale i jak dla mnie świetnie wpasowuje się w atmosferę Istiklal. Mówi się jednak, że jego renowacja była przeprowadzona nielegalnie i doprowadziła do ruiny okoliczne budynki.

6. Ostatnim przystankiem na naszej trasie do placu Taksim jest meczet Hüseyina Aği. Nie będę kłamać – nie byłam tam jeszcze, bo meczet jest w renowacji. Ale jak tylko zostanie ona zakończona – jest to numer jeden na mojej liście.

7. Wreszcie docieramy na Taksim (napiszę o nim w osobnym poście ;)). Tu możemy wziąć Tramwaj (Nostaljik Tramvay), który jest nie tylko symbolem Stambułu, ale także jedynym środkiem transportu z placu Taksim do Tunelu. Ma on rzeczywiście bardzo nostalgiczny nastrój – z pewnością szybciej można dostać się z powrotem na nogach, ale nie można ominąć tej atrakcji.

Ale zwiedzanie to nie wszystko. Musimy też jeść i pić. Oto krótka lista obowiązkowych atrakcji podczas wizyty na alei Istiklal.

1. Lody z ulicy Istiklal – nie są to zwykłe lody. Są po prostu najlepsze! Specjalne punkty sprzedające lody są rozrzucone po całej alei. Można je łatwo zobaczyć (sprzedawcy mają na sobie ubrania w osmańskim stylu) i usłyszeć (bardzo głośno krzyczą i dzwonią specjalnym dzwonkiem). Ich specyficzny gumowy smak
   i konsystencja na długo zapadają w pamięć ;)
2. Piwo na ulicy Nevizade lub Küçükbeyoğlu – już o tym pisałam: to ulice pełne barów, w których możemy smakować moment nad pysznym piwem Efes :) Jeśli chcecie kupić naprawdę tanie piwo, polecam albo klub Eski Beyrut – popularny wśród Erasmusów ;) (ulica Imama Adnana) albo jedną z knajp na ulicy Bekar.
3. Turecka herbata/kawa – jest wszędzie! Po prostu wejdźcie w pierwszą uliczkę i od razu znajdziecie się w kawiarni :) Możecie zatrzymywać się na herbatę kiedy tylko chcecie – przeciętna cena to 2 liry (~70 centów).
4. Kebab? Kumpir? Wafel? – te smakołyki także są na każdym kroku, ale chcę Wam zaproponować moje ulubione miejsce – PatatOs. Nie jest to najbardziej wyszukana knajpa na Istiklal, ale ma dwie duże zalety: po pierwsze, można tam zjeść naprawdę smaczne potrawy, nawet późną nocą. Po drugie, oferują bardzo szeroki zakres przysmaków – nie tylko kebaby, ale także kumpiry (taki duży ziemniak faszerowany czymkolwiek chcemy) i wafle (lokalne słodycze – gofr z czekoladą i owocami) w przystępnych cenach. Naprawdę przystępnych :)
5. Małże – są w całym Stambule, ale – jak to powiedział mój dobry kolega – nigdy nie smakują lepiej niż po całonocnej imprezie na Istiklal. Miał całkowitą rację! Dwie kosztują lirę, a możemy posmakować świeżych owoców morza faszerowanych ryżem i skropionych sokiem z cytryny. Pycha!

To z pewnością nie wszystko. Po kilku miesiącach w Stambule wciąż czuję, że aleja Istiklal to wielka zagadka. Powoli, ale konsekwentnie zaprzyjaźniam się z nią, choć na początku nie byłyśmy najlepszymi przyjaciółkami. Istiklal może być naprawdę bardzo męczącą ulicą, jako że codziennie przemierza ją kilka milionów ludzi. Jest zatłoczona za dnia, a nocą okazuje się prawdziwym koszmarem. To ulica, która nigdy nie śpi. Idąc nią, trzeba być nie tylko bardzo cierpliwym, ale także niesamowicie zwinnym, by uniknąć wypadku. Ma ona jednak coś, co przyciąga ludzi – z jednej strony można dostrzec luksusowy hotel i modną restaurację, z drugiej – absolutny śmietnik lub obdrapaną spelunę. Mimo wszystko, to właśnie tu bije serce Stambułu.

Egzemplarz Koranu z Sali Tańczących Derwiszy/the Holy Quran from Whrirling Dervish Hall

Jeszcze inny przykład../Another example... [fot. Zofia Olender]

Derwisz/Dervish

Kaligrafia/Calligraphy

Kaligrafia na liściu/Calligraphy on the leaf [fot. Zofia Olender]

Na Istiklal wiele się dzieje.../Istiklal is the place for every kind of events...

Mozaika w kościele Santa Maria Draperis/Santa Maria Draperis mosaic

Kościół św. Antoniego/Saint Anthony Church

Kościół św. Antoniego/Saint Anthony Church

Muzeum Galatasaray/Galatasaray Museum

Bazar Rybny/Fish Bazaar

Oko Proroka jest wszędzie!/The Prophet's Eye is everywhere!

...i Pasaż Kwiatowy/...and Flower Passage

Słodycze, słodycze.../Sweets, sweets...

Zatłoczona aleja Istiklal/Crowded Istiklal Avenue [fot. Zofia Olender]

Nostalgiczny Tramwaj/Nostalgic Tramway

Lody na Istiklal!/Istiklal ice cream!

Najlepsze na Istiklal - małże!/The best on Istiklal - clams! [fot. Zofia Olender]

Merhaba :)

Today I decided to take you for a trip through Istiklal Street, which is probably the most recognizable avenue in Istanbul. It is famous not only for countless cafes, restaurants, shops and clubs, but also – or maybe most of all – because it starts from Taksim Square – the symbol of the city and the heart of recent protests.

Istiklal Street is located in the modern district of Beyoğlu on the European side. It links Taksim Square with the Karaköy district, to which you can get by the second-oldest metro line in Europe – the Tunnel. The name – Istiklal – comes from the Arabic word اِستقلال  (Istiqlāl) and means ‘independence’. The name of this street doesn’t have a long history though; it had been known for centuries as Cadde-i Kebir, ‘Grand Avenue’, and in XIX century the name was changed to Grande Rue de Péra. While walking the street we can still see the remains of this ‘Pera’ period. One proof is the fact that on this 1.5 km long street there is only one mosque and many more Christian churches.

As per suggestion of my priceless National Geographic guide, we started our trip from Tunnel Square, which is where all trips from Karaköy start. I also want to show you Istiklal Street starting from this side. Let’s go! ;)

1. The first stop is the Whirling Galata Dervish Hall – for those interested in Dervish/Sufi history and Islam art lovers. I am the latter, which is why I was not disappointed. Generally, dervishes are Sufi Muslims (although treated by Sunni Muslims as a heresy), whose founder was Jalal ad-Din Rumi, known simply as Rumi or Mevlana (or Mawlana). He created an order named Mewlewi. They are widely known as the Whirling Dervishes.

The Museum shows us a unique collection of musical instruments, daily life and religious objects and a beautiful exhibition of Islam calligraphy. The Hall itself is a room dripping with gold, where we can see the traditional Dervish dance show – sema. The price speaks for itself – it is about 50 lira (~18 euro).

For me, the most breathtaking are examples of calligraphy, which I personally adore. I think it is enough to mention the hand-written Qurans, Ottoman’s tuğras or Quranic quotations calligraphed... on a tree leaf.

2. The second stop is the Santa Maria Draperis Church – a small but incredibly beautiful church built in the 16^th century and founded by Clara Bartoli Draperis of Genoa. Unfortunately, it is forbidden to take pictures inside the Church. Its uniqueness lies in the fact that it is so hidden – we can easily miss it while walking through the busy Istiklal Street. Just be careful and find a gate with steep stairs and magnificent mosaic of Holy Mary. The church is cosy and mysterious at once – on Sundays we can participate in masses held in Spanish, Italian and even Korean.

3. After Santa Maria Draperis, it’s time for... another church, the biggest Catholic shrine in Istanbul: the Church of Saint Anthony from Padua. The church is worth seeing for its beautiful red-brick architecture and neo-gothic style. In front of the church, there is a statue of Pope John XXIII, who is known as ‘The Friend of Turkish People’. Before becoming a pope, he was the Vatican’s ambassador to Turkey and spent a lot of time in Istanbul. The statue was erected in recognition of his love for the city and its people.

4. After this rather spiritual trip we reach the Galatasaray Square in the middle of Istiklal Street. This popular meeting point is located between the Galatasaray Sport Club Museum and the marvellous gate of Galatasaray High School. From this place we can easily get to Nevizade Street – one of the most popular streets, full of cafes, bars and restaurants. To reach Nevizade we have to pass the gate of the Fish Bazaar (Balık Pazarı). Just a few steps from the Fish Market there is another famous place – the Flower Passage (Çiçek Pasajı) – a great place for an evening meal accompanied by Turkey’s national alcoholic beverage – rakı. The atmosphere of this area is hard to describe – you just have to be there to feel it.

5. After feeding our soul and body, we are going to the next point – the Demirören Shopping Mall. At first I thought it is just a mall, but after reading about its history and probable future, I realised it is worth writing about. Demirören stands on the fundaments of the early 20^th century apartment buildings and, later, the Saray cinema. Bought by the Demirören Group, it was renovated and reopened in 2011 as a mall. The building looks quite impressive and, for me, totally matches the Istiklal atmosphere. However, it is said that the renovation was illegal and damaged some of the neighbouring buildings.

6. The last stop on our way to Taksim is Hüseyin Ağa Mosque. I am not going to lie to you: I haven’t been there yet, as the mosque is in renovation. But as soon as it ends, it is a must on my list :)

7. We finally reach Taksim Square (I will write a separate post about it soon ;)). Here you can take a Nostalgic Tramway, which is not only a symbol of Istanbul, but also the only transportation from Taksim to Tunnel. It is truly nostalgic; you could probably walk the distance faster, but you cannot pass on this attraction.

But visiting is not only about sightseeing. We have to eat and drink, too. Here I present you the musts while visiting Istiklal.

1. Istiklal Street ice cream – this is not just ice cream. It is the best ice cream in the world! Special selling points are located all over Istiklal Street – you can see them (the sellers wear distinguishing Ottoman-style clothes) and hear them (they shout and ring bells). You will remember their characteristic gum-like taste and texture for a long time ;)
2. Beer at Nevizade Street or at Küçükbeyoğlu – I wrote about it before: there are plenty of bars where you can savour the moment with a tasty Efes Beer :) If you want to buy a really cheap one, I suggest either Eski Beyrut Club, popular among the Erasmus students ;) (Imam Adnan Sokak) or one of the pubs at Bekar Sokak.
3. Turkish tea/coffee – it’s everywhere! Just get into the first small street and you will find yourself in a cafe :) You can stop for tea any time you want – the average price is 2 lira (~70 cents).
4. Kebab? Kumpir? Waffle? – also everywhere, but I want to recommend my personal best: PatatOs. It is not the most sophisticated restaurant on this street, but it has two big advantages: first of all, they serve tasty food, even late at night. Second of all, they offer a wide range of food in one place – not only kebabs, but also kumpirs (a huge potato stuffed with anything you want) and waffles (local sweets – waffles with chocolate and fruits) in reasonable prices. Really reasonable prices.
5. Clams – they are all over Istanbul, but – as a good friend of mine said – they never taste better than after an all-night party at Istiklal. And he was right! Two cost 1 lira and you can taste them filled with rice and sprinkled with lemon. Delicious!

Of course, that’s not all. After a few months in Istanbul, I still feel that Istiklal Street is a mystery to me. Slowly but consequently, I befriend it, even though we were not good friends at first. Istiklal can be a really tiring street, as millions of people go there every day. It is crowded during the day and it is a real nightmare at night. It is a street that never sleeps. You have to be very patient and quite agile to walk there and avoid an accident. But it has something that attracts people: on one side you can see a luxurious hotel or a posh restaurant, on the other – a pile of garbage or some crappy club. Still, here is where the heart of Istanbul beats.  

Foto: Huzun

Korekta: Agata Ostrowska